Bu nasýl bir fýrtýnaysa her çiçeðin üzeri kum, Gök damlasý, yapraðýna dokunmazsa ölüyorlar. Unutulan þiirlerin hepsi de ölüme mahkûm, Onlar okundukça yaþar, okunmazsa ölüyorlar.
Her bir i mge bir bilmece her söz ayrý mana diyor Onlar seven yüreklerin susmayacak bülbülleri Tükeniþ ne kadar acý ne kadar sabýr istiyor, Yere düþtükçe kaldýrmak þu yaralý gönülleri.
Þiirler de hüzünlenir, efkarlanýrlar, aðlarlar; Onlar aðlýyorlar iken hiç uðraþma, gülemem ben! Zemherinin soðuðunda bile kalbimi daðlarlar, Yokluðunda þiirler de üþürler mi? Bilemem ben!
Þiirleri de vurdular, bütün harfler kan revan Elimde kaldý kalemim üzüntüden hastayým ben! Zaman denen o canavar býrakmadý ki heyecan Þiirlerdeki sevgiyi öldürdüler, yastayým ben!
Coþari der unutmadým kalbe yazdýðým adýný Hala sevgin dolaþýyor damarlarda ki kanýmda Duyuyorum, dinliyorum yüreklerin feryadýný Görüyorum, ölü þiir mezarlýðý yakýnýmda
15.16.2022/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.