ÖZLEDİM
Derdimi daðlara desem dað aðlar
Çaðlarda gözyaþý sel olur akar
Sevdanýn hasreti bu caný yakar
Kavurdun benligimi kül eyledin
Savurduðun yelde SENÝ ÖZLEDÝM
Elini çekip göçtüðün gün benden
Yandý ciðerim gör nefessiz kaldým
Ruhum sýðmýyor dar gelir bedenim
Ateþ yaðarken yok bir dur diyenim
Býktým usandým þu dünya elinden
Sensiz yaþarken ÖLÜMÜ ÖZLEDÝM
Hasret közlerin yüreðimi yaktý
Issýz gecede çarptý uykulara
Aktý gözlerin yetim düþlerime
Bir Bülbül gibi þakýrken bahçede
Billur sözlerin þimdi neredeler
Yeter be yeter artýk göçüyorum
Öksüz odamda KOKUNU ÖZLEDÝM
Vefayý sorma çekildi sularý
Cefayý desen kapkara bir bulut
Durmaz yaðar saðanak saðanak
Hiç eksilmedi mavi gök/yüzümden
Þimdi sorarsan buralar nefessiz
Kimse kimseyi aramýyor artýk
Kalpler kaskatý gülen yüzler asýk
Münzevi köþe yalnýzlýða aþýk
Yüreðe vuran DOSTLARI ÖZLEDÝM
Çýrak Ça / Ýbrahim YETGÝNDAÐ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.