GELMİYOR İÇİMDEN

Kýrýp þu kalemi, yýrtýp kaðýdý.
Yazmak gelmiyor, artýk içimden.
Ne geçen ömrü, nede hayatý.
Yaþamak gelmiyor, artýk içimden.

Kalleþ dünyanýn, yalanlarýný.
Sýnýrsýz, fütursuz, kurallarýný.
Dost görünümlü, yýlanlarýný.
Görmek gelmiyor, artýk içimden.

Ne baðý bahçesi, nede gülleri.
Isýrgan misali acý, sivri dilleri.
Meçhule giden þu, ýssýz yollarý.
Gitmek gelmiyor, artýk içimden.

Hesapsýz, çýkarcý, söylenen sözler.
Deðiþti anlamsýz, baharlar, yazlar.
Riyakâr bakarken, maskeli yüzler.
Gülmek gelmiyor, artýk içimden.

Ne desem anlamsýz, hayat bu iþte.
Öyle zaman’ ki arýndan, yarýlýr taþta.
Nasýl bir devirdeyiz, zehir var aþta.
Konuþmak gelmiyor, artýk içimden.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.



Sosyal Medyada Paylaşın: