25 GÜNÜM

Söze, kelimelere, yani nasýl yazacaðýmý bilemiyorum,
Nasýl anlatsam, baþtan mý baþlasam, karar veremiyorum,
Neredeyse bir film hikayesi aslýnda bu yirmi beþ gün
Ne kadar kararsýz olsam da, maceramý yazmak istiyorum.

Akdeniz’in incisi Mersin’den çýktýk deniz yoluna,
Gökyüzünde güneþ, masvavi deniz, rotamýz Kanada,
Girit Bataman Sicilya, ýþýltýlar arasýnda geçtik Cebelitarýk,
Ýskele Afrika, Sancak Avrupa, Atlantik te baþladý macera.

Akdenize akan güneþli mavilik duruldu,
Üzerimize kara bulutlar kuruldu,
Sesler geliyor gökyüzünden, dehþetli,
Gökyüzünde bir savaþ ki, korkunç uðultulu.

Rüzgâr sirkeliyor mavi kumaþý toz atýyor,
Gün batýmýnda ýslýk çalýp, gelmeyin diyor,
Gelmeyin bu deryalara, fýrtýna pusu kurdu,
Gümüþ kanatlý balýklar enginlerden kaçýyor.

Denizciyiz, yüreðimiz geniþ, gözümüz kararmýþ,
Günbatýmý ateþi önümüzde, fýrtýna deniz kabarmýþ,
Tan yerinin ensesinde, siyah örtü inmiþ mavilere,
Dumanlý ummaný kamçýlayýp, þaha kaldýrmýþ.

Atlantik Piramitlerle dolu, sanki Amarilli’deyiz,
Burnumuzun dibinden geçiyor çýldýrmýþ deniz,
Ve önümüzde oluþan köpüklü kuyrukluyýldýzlarý,
Ýzleyen ama, duyularýný yitirmiþ bedenimiz.

Bir düþ gibi çýðlýk çýðlýða ummanýn deniz atlýlarý,
Zülfikar’la kesilmiþ gökyüzünün þah damarý,
Düþman bildi bizi boðmak istiyor sudan kaleler,
Yýldýz kaymasý gibi yaðýyor üzerimize ýþýn kýlýçlarý.

Kan denizi içinde yürüyen ayaklarý görünce,
Yüreðimiz sýðmýyor artýk engin kafesine,
Ýçimizde var olan gözü kara denizci,
Yatýyor korku dolu ölümün kýzýl secdesine.

Bata çýka sallanarak gidiyoruz, iþte Azor,
Azor’dan uzaklaþtýkça yaklaþýyoruz, zar zor
Geçiyoruz yanýndan, ipi kopmuþ adalarýn,
Güverte de deniz, gökyüzünde kýzýl kor.

Önümüzdeki çýlgýn bir umman mý?
Bizi bekleyen dað dað dalgalar mý?
Yüksek tepeler, ak baþlý Toroslar mý?
Aðýzlarýnda salyalarla, deniz arslanlarý mý?

Asma dalýndaydý gemi, baþý gözü döndü,
Mavi öpüþmelerin yerine geçti, acý bir ürkü,
Söylediler hep birlikte sonsuzlukta yatan,
Ölümü þarap yapan denizcilerin türküsünü.

Dalgalar baþ döndüren kara bir örgü,
Örgüde kývranýrken gemi acýlarýmýz göðtü,
Dalgalardan tepeler, ýþýk duman azgýn sular,
Ýçinde kýsýlýp kaldýðýmýz bir ejderha göðsü.

Duyuyorum, deniz kýzlarý çaðýrýyor beni,
Bir göz var karþýmda, kocaman, mavimi mavi,
Iþýk saçan o sýnýrsýz, o hareli gözlere,
Aldanýyor içimdeki var olan, o ikinci kiþi.

Deniz kýzý koydu dudaðýný aðýz kýyýma, yok böyle tat,
Elim ayaðým uzattým puntere, yanaðýmda bir tokat,
Aðulu bakýþlarla, beni benden alan ince bir kesit,
-Ne yapýyorsun Ümit? – Getirsene salavat!

Karþýmda duruyor gibi Ýzmit’imin saat kulesi,
24 saattir gördüðüm yer dalgalarýn esrikliði,
Kara bungun dalgalý deniz oynarmýþ benimle,
Bana gel diyen dümen suyunun köpüklü izleri,

Köpüklü mavi kara denizin kývranýþlarýnda,
Büyütüp kalbimi böldü binlerce parçaya,
O yumuþacýk, pamuk-su sesli, gelin-cik yüzlü,
Mutluydu tenim, onu gördüm, o orada.

Bana, o orada, onu gördün diyen kurt,
Geceyi duy, aþký hisset, uzat elini uzat, tut,
Kemiriyor beynimi, - durma atla kucaðýna,
Haydi atla uçsuz bucaksýz kainata, dön veyahut.

Senin kanatlarýn var, çýk punterlerin üzerine,
Kanatlarýný çýrparak uç, uç bekleyen sevdiðine,
Sev seni seveni, sev, - sev, - ev, - ev, - evim!
Benim evim!...Ben neredeyim?...Gemide!...

Sesi kulaklarýmda hala, alevli kamçýlarýyla,
Kaburgalarýnda ateþ yakan kara ejderha,
Þövalyenin kýzýl miðferi gibi soðuktan,
Bir yaðmur gibi, kilden ölümler gibi ya da.

Dalga dalga daðlar, üzerimize yaðýyor,
Emergency tulumlarýný giyinmek ne zor,
Bir ümit, bir ölüm vardýr bu tulumlarýn içinde,
Gemi baðýrýyor, - bana da, bana da verin, diyor.

Bakýndýk gökyüzüne, dünya gözüyle son kere,
Yýldýzlar, samanyolu belki oradadýr diye,
Mezarlýklar suskun kemiklerle dolu,
Bizim mezarýmýz yelkensiz olacak bu denizlerde.

Ölümün gelmesi geçitten, madem mukadder,
Yaþým elli, yaþadýðým bu hayat bana zaten yeter,
Eþim, çocuklarým, acaba geride kalanlar,
Bedenim boðulurken benim için kim bilir ne der?

Burada arkadaþlarla beraber kol kola ölmek,
Burada kâinatýn sonsuzluðuna gömülmek,
Ýþte bu kader, karanlýk bir kader,
Yürek ister ölümün kimsesizler nehrinde yüzmek.

Kim bilir, belki göremeyeceðim bir daha,
Ela gözlerin benim kelebeðimdi bir damlada,
Kim bilir, belki duyamayacaðým bir daha,
Kalbimi okþayan sözlerin her daim avucumda.

Ama bil ki, daðýlsa da bedenim denizde,
Eriyip gitsem, çürüsem de zerre zerre,
Sonunda gelip dikilecek minicik bir tanem,
Senin olduðun yere, olacak bir menekþe.

Avucuma yazýyorum vasiyetimi, iðneyle,
Boyam deniz mürekkebi, çýkmayan dövme,
Birden bir ses duyuyoruz derinden, gaipten,
-Hava düþüyor, herkes görev yerine.

Ýçimizde bir sevinç, sevinçle dolu keder,
Gülüþtük, sarýldýk öpüþtük hep beraber,
Þükür tespihi çekiyorum birer birer,
Ümit olmasaydý, yaþamak neye deðer?

Beynimde davullar vuruyor, uyu uyu,
Demiri çoktan aldý gözlerimdeki uyku,
Kucakladým, sakladýðým yakamozlarý,
Enkaz gibi soyut, ama içim umut dolu.

Rüya gördüm, bir yaslý ses dön diyor,
Döndüm, bir titrek el, elimi tut diyor,
Tuttum elinden gittik uzak sahillere,
Öptüm dudaklarýný, - bana mý öyle geliyor!

Öptüm mü acaba! Yoksa! Kararsýzým þimdi,
Sevgilim mi beni öptü! Güz yapraklarý gibi,
Yakamozlarýn sýcaklýðý bedenimde, ýslak ateþ gibi,
Zincirinden kurtulmuþ ak bir hayalet gibi.

Yalnýzlýðýmý çevreleyen istiridyeler gibi,
Göðü yýrtan entrikacý yaman atlýlar gibi,
Bir kuþ var kýyýsýnda rüzgarýn, öpüþür gibi,
Yakamoz da saklanmýþ, bir deniz kýzý gibi.

Uzun uzun öpüþtük, sanki parolamýz gibi,
Ýnsanlarýn bir çeþit kendini tatmin etmesi gibi,
Bir aðacýn kökleri gibi, günahkarlar gibi,
Sanki var olan her þey, bendeymiþ gibi.

Gözlerimi açtým, dedim rüyadayým,
Lombozu açýp þöyle dýþarý baktým,
Gördüm ki deniz, sahil, kara,
Varmýþýz Kanada kýyýlarýna.

Dediler, dikkat edin buz daðlarýna,
Titanik’in battýðý bu soðuk sularda,
Yol kestik, aðýr aðýr ilerledik,
Çok þükür limandayýz yirmi beþ gün sonra.

ÜMÝT NADÝR ESÝRCÝ
20:05:2019

26.GÜN
Sosyal Medyada Paylaşın: