N e kadar da varsýlým bir bilsen E llerimde bir bir açarken umut çiçeklerin, F i tarihinden beri meftunmuþum sanki sana.. E ski yaralarýmý öpsün diye þifacý busen, S aksýmda ki fesleðen esintisinde Ý mgelere dalýp dalýp kokluyorum M aviyi giyinmiþ utanðaç sardunyalarýný
N iye þaþýrýrsýnýz ki hâlâ; ölü piþmanlýklarým! E fsunlu bir düþün saðaltan koynundayým, F anusa kapatmýþým acýlý zaman tortularýmý; ki Ý tlaf edilmesin, S evmelerimin masumiyet kârinesi.. E llerinin sýcaklýðýnda kaybolurken
K ara delik, karanlýk sorularýn kasveti A þk fýsýldýyor usulca ve sessizce, geleceðimize R enk cümbüþü bir güneþin alev topu lisanýyla: A l ömrüm senindir, dikensiz gülündür, N eylerse de aþkýn, peþin peþin kâbulümdür! 19/20/21:HAZÝRAN:2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.