Geceyarısı Park Söyleşileri

Oyun parkýnýn,
Dev þarapçýlarý,
Çimensiz desturlarla,
Yaðmurdan kalanlarý döküyor.

Kör bir ortanca,
Rengin yaptýklarýný bilmiyor,
Oysa tüm diller dilinde,
Her kör adýný biliyor.

Tüm renklerden saysam,
Bir senin rengin,
Bir de lagunyalar,
Hayattan kopya çekmiyor.

Ýzleyicisiz çamurlar batar mý,
Don yemiþ aðaçlarda zamandan sayýlýr mý?
Bozuk ritimlerinde otoyulun,
Sayamadýðým kirpiklerini yerine koydum yeniden.

Seni özlemek kadýn,
Çok içmiþ bir imparatorluðun mutfaðýnda,
Parke altýnda kurulmuþ,
Bir karýnca kolonisi kadar,
Politikadan uzak.

Sende bana.

Gecenin çöp toplamý,
Yüzme bilmeyen sahil sakinleri,
Ve benden oluþuyor,
Belki de batmalýyým.

Bir kutu camel ve markasýz þaraplar,
Ah hayat bildiðimiz gibi deðil,
Sevmek inan yaþamak gibi deðil,
Nötr tüm atomlara saygýlar.

Adýna yanan her sigara için,
Bir yýldýz söneceðini bilsem.
Yakardým,
Ya da hep çakmak aradým.

-goodbye Alpha Centauri-
Sosyal Medyada Paylaşın: