BABAM
Fakirlik diz boyu çektin çileyi,
Saðýr deyip seni kýrdýlar babam.
Yýllarca çalýþtýn bilmedin hileyi,
Sýrtýna yükünü vurdular babam.
Ektiðin üç tarla bize yetmedi,
Arazi dar kurak ekin bitmedi,
Þehre göçerken çul para etmedi.
Bazende garip hor gördüler babam.
Daðýn baþýnda yandý yüreðin,
Elinden düþmedi kazma küreðin.
Bitti dünya denen ömür süreðin,
Kýrk yýl sonra hesap sordular babam.
Duvarda asýlý siyah tesbihin,
Kimseyi kýrmazdý özlü teþbihin.
Sevgiye açýktý her zaman zihin,
Sözlerini hayra yordular babam.
Gelenin geçtiði bu dünya haný,
Ýnsandan alýrmýþ sevdiði caný.
Hâkk vâki olunca yaþadým aný,
Tenini kefene sardýlar babam.
Tam yirmi iki yýl geçti aradan,
Yazýmýzý böyle yazmýþ yaradan.
Kan sýzar ayrýlýk denen yaradan,
Altýna topraðý serdiler babam.
Dindari söyledi döktü içini,
Aklýndan çýkarmaz vuslat göçünü.
Gönlünde terk etti neden niçini,
Abim anam sana vardýlar babam.
vardýlar babam.
Dindari/Osman Dindar/Kargý 22 Haziran 2020
Ruhun þad mekanýn cennet olsun babam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.