MERDİVEN

Bakarken aynalarda,gençlik yüzüme,
Düþecek çizgileri,hiç düþünmedim.
Hep hayâller kurarak,býçkýn halime,
Gelecek günlerimi,hiç düþlemedim.


Taraðým altýndanmýþ,ne iþe yarar ?
Saç ormaný çöllenmiþ,ben düþünmedim.
Aynalara sitemkar,gözler saç arar,
Seyrelirmiþ telleri,hiç düþlemedim.


Hep siner’di tenime,bahar kokusu,
Kýrýþ kýrýþ tenimi,hiç düþünmedim.
Kadifemsi yumuþak,tenim dokusu,
Bozulur mu diyerek,hiç düþlemedim.


Hazan yapraklarýna,dönmüþ gibiyim,
Hep baharlar yaþadým,güz’ü bilmedim.
Þimdi tarih öncesi,ören yeriyim !
Kendi harabatýmý,hiç düþlemedim.


Hayat iniþ,çýkýþlý bir merdivenmiþ,
Yorgunluk ve yýlgýnlýk,nedir bilmedim.
Gün gelip de dizlerde,takat kesilmiþ,
Asa ile bastonu,hiç düþlemedim.


O merdiven’de kaldý,ne varsa güzel,
Zamanýn akýþýný,nedir bilmedim.
Çýkýþý çok renkliydi,seyri çok özel,
Ýniþi çok betermiþ,hiç düþlemedim.


Hak’kýn verdiklerine,kim sual eder ?
Kader deniyor buna,hiç düþünmedim.
Yýllar alýr gençliði,tüketir gider,
Çok zorluymuþ merdiven,hiç düþlemedim.


Tuðal KÖSEMEN
15.Haziran.2022

Sosyal Medyada Paylaşın: