CANIMA YETTİ
Laleye, güle sordum, ben seni.
Boynunu büküp, solup gittiler.
Mehtaba, yýldýza, sordum ben seni.
Bir anda kaybolup, sönüp gittiler.
Daðdaki ceylana, seken kekliðe.
Baðlarda süzülüp, gezen arýya.
Yaðmura, kara, yaðan doluya.
Sessizce yaðýp, akýp gittiler.
Sensizlik çok zor inan, yanýyor içim.
Hasretini anlatýr þu, aðaran saçým.
Kan olup akýyor, gözümden yaþým.
Aþkýn yüreðimi, yakýp’ ta gitti.
Çaresiz bir haldeyim, gezer dururum.
Bazen mecnun, bazen kerem olurum.
Sevdan için caným, þu ömrümü veririm.
Hasretin yürek yakar, canýma yetti.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhlis sünbülcü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.