KELİMELER

KELÝMELER

Yanýmda sen varken acele yetiþtiðimiz,
Karþýyaka’nýn emektar iskelesinde,
Bayram yerlerine koþan bir çocuk gibi,
Küçüklük heyecaným canlandý içimde.

Açýlýnca kapýlar hýzlý adýmlarla ilerledik,
Vapurun sol yanýnda Ýzmir’i seyredip,
Birer sigara içmek istedik, istedik de,
Hava temizdi, bu fikirden vaz geçtik.

Ahþap zemin gýcýrdýyordu her adýmýnda,
Bense, ayaklarýný takip ettim arkanda,
Bakýþlarýmýzla karar verip oturmuþtuk,
Þehir hatlarý vapurunun iskele tarafýnda.

Karþýma geçtin, kollarýný iki yana atýp,
Saðýna dönerek Ýzmir’i seyrediyordun,
Gözlerini kýsarak, saçlarýný imbata açýp,
Egenin incisini ruhuna dolduruyordun.

Hissettirmeden baktým senin yüzüne,
Teslimiyetçi bir huzur okunuyordu,
Aralýklarla kapattýðýndaysa gözlerini,
Elimin imrendiði rüzgar saçýný yalýyordu.

Senin manzaran Ýzmir, benimki sendin,
Ne muhteþemdin, seyrine doyulmuyor,
Uzaklarda süzülerek giden Kordon,
Manzaramýn boynuna çok yakýþýyor.

Kýyý kenardan geçip Konak’da indik,
Yavaþ adýmlarla saat kulesini geçtik,
Pasaport’a ilerlerken ellerimiz boþtu,
Yine de elele olduðumuzu hissettik.

Alsancak sahilinde bir daha izledim seni,
Denizin kokusunu göðsüne çekiyordun,
Yaþadýðýn çocuksu sevinci seyrederken,
Aklýndan geçenleri okumak istiyordum.

Ýki kumru gibiydik, bir þeyler yiyelim dedik,
Etrafta göremedim, faytona binemedik,
Kordonboyu’nda yürüyüþü kýsa kesip,
Kemeraltý’nda dinlenerek kumru yedik.

Dönüþ için Konak iskelesine ilerledik,
Bu sefer vapurun pupa kýsmýna geçtik,
Üstümüzde uçan martýlara bakarken,
Gülerek onlara hedef olmamak istedik.

Vapurun en arkasýnda kollarýný açarak,
Esintinin ahengine býrakmýþtýn bedenini,
Vücudun sanki körfezden besleniyordu,
Özgürlük, seni bir baþka güzel yapýyordu.

Sarýlýp öpüþen çiftler vardý yanýmýzda,
Ne yalan söyleyeyim çok kýskanmýþtým,
Arkandan gelip sana dokunamasamda,
Aslýnda kalbimi, yüreðine yaslamýþtým.

Düþmemek için birbirimizi destekleyip,
Dalgalarýn salladýðý vapuru terk ettik,
Ýtiraf ediyorum dokunmaný sevmiþtim,
Bunun için dalgalara teþekkür ettim.

Ben hayatýmda içtiðim en güzel birayý,
Karþýyakalým, sen karþýmdayken içtim,
Deniz yeþil, gözler yeþil, ben sessizdim,
Seyrettim sadece, dudaklarýný dinledim.

Gece çöktüðünde sahildeki betonlarda,
Ben uzandým, sen ayaktaydýn yanýmda,
Birlikte seyretmiþtik ama tek baþýmýza,
Yükselen dolunayý Ýzmir’in semalarýnda,

Ýnceler bakýþýna cevap verecektim de,
Boðazýma týkadým, çýkmadý kelimeler,
Kelimeler, ah o kahrolasý kelimeler,
Belki de asla sana söylenmeyecekler.

Dans eder gibi adeta ilerledin önümde,
Açýk dolgu topuklar elinde sallanýyordu,
Yalýnayak üzerinde yürüdüðün çimenler,
Dilsiz bir aþk masalýna tanýklýk ediyordu.

Gençliðimin þehrine yýllar sonra gelince,
Seninle fark ettim, dile getiremezdim önce,
Ýzmir mi güzeldi, sen mi güzel bilemedim,
Ama ben seni hiç böyle güzel görmedim…


EROL TASLAK
Sosyal Medyada Paylaşın: