GÜL VE KÜL

GÜL VE KÜL


Gül kokulu kadýnlar sevdim ben,
Okþarsan dalýnda, çýkaramazsýn,
Ellerine siner kokularý,
Gül kokan kadýnlar,
Narindir, incitilmek istemezler,
Bir kez sevmiþlerse seni,
Eminlerdir hep kendilerinden,
Bilirler hayattan ne istediklerini.

Gül kokulu kadýnlar,
Hele bir karar vermesinler,
Umursamazlar öyle herkes gibi,
El alemin “ne derler” ini,
Çekip koynuna alýrlar seni,
Gül bahçesine girdim sanýrsýn,
Deli gibidir seviþmeleri,
Asla çýkmayý düþünemezsin.

Kül kokulu kadýnlar sevdim ben,
Öyle bir çýkartýrlar ki paketinden,
Dudaklarýna girmek istersin,
Kül kokan kadýnlar,
Minnetsizdir, eyvallah etmezler,
Eðilip bükülmezler hiç,
Nefes alýrken içer sevdiðini,
Gerekirse de üfler, terk eder seni.

Kül kokulu kadýnlar,
Sevmezler almadan vermeyi,
Kitabýn ortasýndan konuþurlar,
Önce aklýný alýrlar baþýndan,
Mükellef sofra kurulur ardýndan,
Genç ya da olgun fark etmez,
Çekinmezler asla yaþýndan,
Sofradan kalkmak isteyemezsin.

Kül kokulu kadýnlar sevdim ben,
Gül kokulularý da...
Gül kokulu kadýnlar, kül kokulular…



EROL TASLAK

Sosyal Medyada Paylaşın: