GÜL-Î MEKAN

GÜL-Î MEKAN
Bedeni tende iken Tevhid le diri eden
Beden kefenle birleþtiðinde Hâk ile dirilir
Su bedene girdiðinde nefesi ferahlatir
Niyetle birleþtiðinde gönlü ayrýþtýrýr
Gönülle niyet suya yöneldiðinde
Kendini Hâk huzurunda bulur,
Huzur isteyen gönlünü Hâk ile doldurur
Kelâmi gönülsüz dile getiren
Geçmez sözden öteye,
Gönülle iþlenen her söz,
Çevirir hâl ile gerçeðe,,
Gönül niyetle muhabbeti tadar
Muhabbet gül baðýnda,
Gönül deryasýna dalar,,
Gül kokan mekân,
Muhabbetle gönüllere siner,
Ayrýlýrken gönüle hüznü aþk düþer,,
Ýzi kalýr muhabbetin,söz istemez Hâl ile
Ses etmese de anlar gönül ehli
Sukutla dile geleni
Arif olmaya hacet mi gerek
Gönül yolunu bulmaya,,
Bekler her daim, mahcubiyetle
Benliðin gerisinde,,
Ben gider, hiç kalýr
Hiç olunca herþey, fani anlaþýlýr
Gönül evi bekler,
Bazen kývranýr haydi gel der,
Kendine dönünce insan,
Önce gönlünü sorgular,
Eksiði noksaný önce kendinde arar

Sosyal Medyada Paylaşın: