Nefsi hesaba çektim, adil bir yargýç gibi, Neticeye vardým ki; benden suçlu biri yok. Fitne derinden yüzer, usta bir dalgýç gibi, Yalan ile imanýn ayný kalpte yeri yok.
Kaç kere tövbe ettim, kaçýný tutabildim, Cesaret gösterip de nefsime çatabildim, Bunca günah var iken; nasýlda yatabildim? Kan çanaðý gözlerim, görecek bir feri yok.
Rehbersiz yola çýktým, varamadým hedefe, Meyil ettim bir zaman inci ile sedefe, Hep boþuna çalýþtým, bir gün dolmadý küfe, Helal rýzýk peþinde þu alnýmýn teri yok.
Þöyle bir düþündüm de; ne kadar cahilmiþim, Dik durmam gerekirken, bazen de eðilmiþim, Bu dünyaya aldanan yalnýz ben deðilmiþim, Ruhsuz bedenler gezer, içlerinde diri yok.
Vah bana, vahlar bana; uðramýþým ziyana, Þimdi döner dururum; ateþte yana, yana, Binlerce can adarým; “Allah” diyen bir cana, Daðýlýp gitti dergâh, baþýnda da piri yok.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.