ÇÖZEMEDİM BEN
Aklýmý baþýndan aldýn bir anda,
Sendeki iþveyi çözemedim ben.
Hasretin har oldu yandý bu canda,
Sendeki cilveyi çözemedim ben.
Yalnýzlýk yakamda, hep yaþamýmda,
Ararým her günüm, her akþamýmda,
Dumansýz yanarým hep anýþýmda,
Sendeki iþveyi çözemedim ben.
Savurdu rüzgârýn aþkýn çölüne,
Dalmýþým sevdanýn vaha gölüne,
Girmiþim Mecnun’un âþýk rolüne,
Sendeki cilveyi çözemedim ben.
Aðrýyla cebelleþ þimdi sol yaným,
Sana doðru aktý damarda kaným,
Ayaðýn altýna toz oldu caným,
Sendeki iþveyi çözemedim ben.
Sýrýna ermedim almadý aklým,
Kalmadý bir gizlim ne de bir saklým,
Yapraðý yolunmuþ gül olmuþ halým,
Sendeki cilveyi çözemedim ben.
Özbekoðlu susma, söyle aþkýný,
Alnýn her an açýk, çýkar kaskýný,
Terennüm edesin sende þarkýný,
Sendeki iþveyi i çözemedim ben.
10.06.2022
Durmuþ Ali ÖZBEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.