HANIM
On üç yaþýnda çocuk cehaletin kurbaný,
Uydu büyük sözüne isteksiz gelin oldu…
Gitti þehirden köye gördü tarla sabaný,
Gizli gizli aðladý çekip saçýný yoldu…
Koca anne esiri kaynana baþ zabitti,
Dili kýlýçtan keskin beyni fikri sabitti,
Gelin hedef tahtasý kendi barut kibritti,
Esmeye gürlemeye köyde bahane boldu…
Bir gün isyan etmedi boyun büktü kadere,
Annesi mutlu sandý iç dökmedi pedere,
Ýþ aðýr huzur yoktu düþtü gama kedere,
Attý içine attý yüreði dertle doldu…
Allah vergisi sandý on üç çocuk doðurdu,
Yufkaya bazlamaya her gün hamur yoðurdu,
Ýþten iþe koþarken bazen yemek soðurdu,
Yüzde patlayan þamar inen vicdansýz koldu…
Cantekin der; çok çekti ölse kurtulur fakir,
Cehalet bataklýktýr emeði görür hakir,
Çektirenler de çeker ah alma dedim Þakir,
Gonca bir güldü Haným bir gün görmeden soldu…
8 HAZÝRAN 2022 ÇARÞAMBA ERDEMLÝ / MERSÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.