Gelmiyorsun
Gelmiyorsun
Gel diyorum, gelmiyorsun
Sana gelmek yakýþýr, bunu biliyorum
Ne kadar benziyorsun sabahlara
Taze bahar kokusuyla …
Gecenin çiyi düþmüþ alnýna
Gelmiyorsun; bekliyorum seni burada
Çocuksu ve naif duygularla
Öfkesi vuruyor zamanýn duvarlara
Anýlarý hatýrlandýkça
Ayný harfler yazmýyor mu
Deðiþik sözcükleri senin adýna
Gel diyorum, gelmiyorsun
Kendimi içli bir þaire benzetiyorum
Bunu sende biliyorsun
Elim kolum baðlý, oturmuþum
Seyrediyorum kendimi uzay boþluðunda
Hiddetim vuruyor beni kendi kýyýlarým da
Bir insan sevdasýyla …
Yeniliyorum sana yazdýðým aðýtlarýmda
Kendimi toparlamaya çalýþýyorum
Ekinden kalan týnazlar arasýnda
Varým diyorsun; yazýlan her satýrda
Selam söylüyorum özümden sana
Yanmýþ, yýkýlmýþ duygularýmla
Tutsaðým ayaðýma vurulan prangalar arasýnda
Boynu bükük bir toplum arasýnda
Her þeye geç kaldýðýmýz okunuyor gözlerimizden
Gel diyorum sana, gelmiyorsun
Bir kýpýrtý deðil bu, gümbürtüler kopuyor sol tarafým da
Kulak ver de gel, haykýrýþlarýma …
Seni dinlerim, sana yazdýðým aðýtlarým da
Aðýtlarýmýn topraðýnda,
Uzanda dokun akan suyuna
Yýkasýn o nurlu bedenini bir kez daha
Daðlarýn, tepelerin, uçurumlarýn arasýnda
Otur ve bekle beni, seyret geliþimi
Aheste aheste geliþimi sana
Afili duygularýmla!
Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - 01.06.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.