AMAN ALLAHIM

Düþlenenler düþünce, kapýmý çalmayýnca
Küskün umudun adý, elmiþ aman Allah’ým
Met-cezirler altýnda, ben bende olmayýnca
Gözlerim caný esir almýþ aman Allah’ým

Elif’in yurduna bak, revaçta haramilik
Her köþe bucaðýmda, býrakmýyor aksilik
Ýllerimde yol alan silikten daha silik
Gölgeler uykularý bölmüþ aman Allah’ým

Attýðý her adýmda sýrtýndan geçinerek
Yüreðimin tahtýna, zembillerle inerek
Hayrý þerrine ortak, el atýna binerek
Hükmettiðim kullar baþ olmuþ aman Allah’ým

Bahar kokan sözlerle yoklayalý bir hýrsýz
Uzandýðým mekanda, yaþýyorum huzursuz
Çöküp durdu duralý sol yanýma destursuz
Amansýz gelen dert kök salmýþ aman Allah’ým

Ýsmine canan denen kayýplara karýþmýþ
Yol kýsalmýþ dergahta kullar boþa yarýþmýþ
Kefene cep dikilmiþ, kurallar çok deðiþmiþ
Kaybedenler finale gelmiþ aman Allah’ým

Benden sonra gelene, inciler saçmak için
Gecelerin baðrýnda, aþk gülü açmak için
Toplanarak karþýmda, gönlümden geçmek için
Hem borçlu, hem kefiller, dolmuþ aman Allah’ým

Aldýrmadan bayrama, nefse terör estiren
Ýþlediði amelle, düþmanýný küstüren
Ariflerin sözüdür, doðru yola götüren
Yýldýzý yüreðinden silmiþ aman Allah’ým

Aklýmý çeken atlar son duraða varmadan
Caný ararken canda, muradýna ermeden
Gecenin gülen yüzü, yaza selam vermeden
Ýlkbaharýn allarý solmuþ aman Allah’ým

Hain çek git diyerek, bir olup keleþlerle
Kahraman edasýyla, akla ziyan iþlerle
Kimsenin bilmediði, attýðý sert taþlarla
Ebabiller filleri delmiþ aman Allah’ým

Ýþkencenin kaynaðý düþündürür herkesi
Aðýtla süslenince hayat veren nefesi
Azrail’in elinde, umutlarýn adresi
Olmazýn ötesinde kalmýþ aman Allah’ým

Cemrelerden habersiz firavunlar, nemrutlar
Kalbe gömülenleri anlayamaz haydutlar
Çaresiz hâlde koyan kara kara bulutlar
Nehirlerin düþünü çalmýþ aman Allah’ým

Aslý yalan dünyada mülk yokken üzerinde
Kaybolduðu tescilli aþklarýn pazarýnda
Bahçesinde düþ kuran Delibal nazarýnda
Çölü bir Firdevs yapan ölmüþ aman Allah’ým

DELÝBAL – Celil ÇINKIR


Sosyal Medyada Paylaşın: