Ben Bir Kere Öldüm
Ben bir kere öldüm bin kere dirildim
Her Diriliþimde bin kere öldüm
Ölüm den korkardým þimdi müptelasý oldum
Karanlýk sokaklarda azraili arar oldum
Ben bir kere öldüm bir daha kalkamadým
Yaralar açýldý kapatan olmadý daha da derinleþti
Kalmadi yüzümde ki gülüþüm sevinclerim
Sevdiðim yâr da bile varmýþ kahpelik
Ben bir kere öldüm her seferinde daha fazla acýyla uyandým
Her gece uzun soluksuz uykuya yatýp uyanmamayý diledim
Sen gittikten sonra yarým kaldým ben
Aynanin karþýsýna geçip ettiðim isyanlar da öldüm ben
Ben bir kere öldüm,her seferinde geleceðe ektiðim çiçekleri koparttim
Ben bir serçe olup göz yaþý dökmeyi istedim
Dur diyemedim kendime dinletemedim kalbime aklýma
Alacakaranlýk vaktinde yýldýzlarý izlerken nefesim kesilsin istedim
Ben bir kere öldüm,, istedim mutluluk huzur
Gelmedi ne huzur ne mutluluk
Her gecem her gündüzüm her yaðmurda gökyüzünü izler oldum
Yýldýzlar gibi parlamak istedim
Sonum gelsin bitsin istedim....VESSELAM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tolga Pınarbaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.