ben her gün batýmýnda uyanýyorum,
gök yüzüne bakýp topraðý kokluyorum,
sen bir yýldýz tozusun el uzatsam da,
ulaþamýyorum,
gelenekler çok aðýr uçamýyorum.
bazen kanatlarýmýn ucu kanýyor,
özgürlük zehir buralarda,
panzehiri sadece ölümde bulunuyor,
aslýnda çok ucuz müþterisi eksilmiyor.
neyse ki tanrý ile anlaþmamýz var,
yoksa isyan hiç dilimden düþmezdi.
çünkü gülerken bile korkuyorlar,
kim onlar? batýl sever insanlar.
çok güldük baþýmýza bir þey gelecek.
aslýna bakarsak hepsi tanrýnýn tercih sonucu,
keþke insaný çamurdan yaratmasaydý.
sadece su katsaydý,ara sýra durulurdu,
her insanýn temiz bir tarafý olurdu.