Gel; Gel ki daðlarýmda çiçekler açsýn, Sen ömrümde, hep eksikliðini hissettiði baharsýn. O özlediðim Nisan yaðmuru, güzel gözlerinden yaðsýn. Siyahýn esaretinde kalan gönlüm, Gözünü gökkuþaðýndaki renklerin cümbüþüne açsýn. Varlýðýn þekillendirsin topoðrafyamý, Güneþi istemem, ýsýtmaya nefesin yeterli coðrafyamý. Bir kozaydý meskenim, sesini iþitip çýkardým baþýmý. Duyduðum en güzel melodi, dudaklarýndan döküldü. Bense kelebek olup aldým yaþýmý, Bir lütuf göster ve gülümse, Biçilen bir gün uzasýn. Öyle güzelsin ki imrenir tüm doða benliðine, Gül bile hasetinden kýzarýr da, Böyle renk verir kendine. Gel; Gel ki, bende geleyim kendime, Gel ki, adýný zikredeyim Allah’a þükür diye. Varlýðýn tamam eder, yokluðunda felcim, Yarým kalmak için, bil ki çok gencim. Ýnancým tükenmeden, vakit geç olmadan gel, Güzü yeþertecek baharýnla gel. Bekledim bu günü, yirmi sekiz koca yýl. Bir saniye bile fazlasý için, Kalmadý bende, ne sabýr ne de akýl, Umudumu yitirmeden gel, Ýhtiyacýný duyduðum bir sen, Yarýn deðil, þimdi günü bitirmeden gel.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kuşçubaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.