durduk yere deðil
gülerken aðlatacaktý
en mutlu günümde öldürmekti
sevgi kýlýfýndaki planý
bir çeþit tanrýcýlýk oyunuydu sanki
kalp evini mabede çevirip
tapýnsýn istiyordu seveninçe
haksýz da sayýlmazdý hani
hatice de kendisi
netice’de
her sevenin sevdiði için öldüðü mutlakiyetçi aþk rejimi altýnda
ölümlü dünyanýn ölümsüz seveni olmak
-ya da olmamak kadar mühimdi
taht’a kurulu tanrýça
varis istemezdi
bakýþlarýndan ayet indirdikçe gözlerime
mürit sayýlýyordum
müþrik olmam çok yakýn
yakýn"dan biliyordum
çünkü her sevenin sevdiði için ölüp
yeniden dirildiði bi devirdi
ve tanrýça denilen can’a var
tek diþi kalmýþ diþiydi
en sona varmadan önceki bir sondu sanýrým
gözleri açýk giden bir kadýnýn
buz kesiði dudaðýydý öptüðüm
en güzel dün o gündü
bütün ilmekler kördüðüm..