Yüzlerimizin döküldüðü sokaklar Deðdiðinden bu yana sesimize Bir bohçacýdýr rüzgar Yaralarýma þarap içirip Gerekli yanlarýmý ayýklýyorum Uzun boylu gürültünün göðsünden Hangi soðuðuma sokulup Hangi yanýma uzansam sere serpe Vadilerimi eðiten bu zambak kokusu Tutuþturur iklimimi Bükülür boynu nehirlerin Hep geciksem de kendime Ýnanmak gerek denize Ve þafaða Koynuna göðün Yalaný olmayan Ufuða ki Bir bahar yükleniyordur belki uzak limanlardan Koþmuþtur atlarýný ölümün celladý atlýlar Heybelerinde ýlýk bir tebessüm Her fýsýltýya deðil ama Beyaz gülümseyiþlerine ruhumun Filiz filiz hayata diklenen Ýnanmak gerek Firar edip kendimden
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.