YORGUN GEMİ...

Artýk iþlemiyor nazýn gönlüme,
Nazýný çekmeðe takat kalmadý.
Dertler sýðmaz oldu gamlý ömrüme;
Kar yaðdý saçýma, çilem dolmadý.

Bir bakýþ, bir gülüþ kalbimi çeldi,
Ardýndan koþturdu bilmem ne kadar?
Yitirdiðim akýl baþýma geldi;
Belirdi usumda bir seçkin kader.

Yolum yeni izde durak arýyor,
Gemi su alýrken iskele serap.
Bilmem yolun sonu kime varýyor?
Bu yorgun gemiye yol göster ya Rab!

Nerede o huzur, kimde mutluluk?
Hangi rýhtým sakin, nerde ýþýklar?
Nereye uzansam dert oluk oluk,
Sevdâ lûgatýnda kaldý o aþklar.

Yeniye zaman yok, izde tümsek var,
Menekþe kokulu mevsimler aný.
Gerçek, arzularý baþýmdan savar,
Baþka devirlerin geldi zamaný...

12.10.2015 Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: