GÖNLÜMSE YORGUN
Yüreðimi öyle, söktün’ ki inan.
Dermaným kalmadý, gönlümse yorgun.
Ýçimi öyle bir, yaktýn’ ki inan.
Yürek pare, pare, gönlümse yorgun.
Mutluluk haramdýr, yüzüm gülmüyor.
Ne yapsam þu gönül, mutlu olmuyor.
Ýçim dertle, çile doldu, artýk almýyor.
Hayat zehir oldu, gönlümse yorgun.
Sözlerse bitti artýk, dilim dönmüyor.
Senden baþkasýný, gözüm görmüyor.
Neden böyle olduk, aklým ermiyor.
Aþka hasretim, gönlümse yorgun.
Gezerim boþlukta, kendi halimce.
Sanki bir ölüyüm, sensiz kalýnca.
Mutlu ol sevdiðim, bende gidince.
Ben bende deðilim, gönlümse yorgun.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhlis sünbülcü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.