kazdýðým tünel ördüðün dört duvar içine çýkmasýn mý
ikimiz birden sen de kimsin dercesine bakýndýk bir müddet
þ’aþkýndým tabi
ellerimle kazýyýp kazanmýþ olabilirdim sonuçta
karanlýðýn sonu aydýnlýk
dedikleri bu deðil mi son uçta
sordun,
bunca tüneli ne diye kazdýn ellerinle
komþuya göre kaz’dým
hangi akla hizmet edecekse
þ’aþkýnlýðým üzerindeydi henüz
ördüðün dört duvarda ne kapý vardý ne de pencere
öyle bir fýrsat ki
istifade etmeyen dövülürcesine
dedim ki;
bunca duvarý ne diye ördün
üstelik,
hem narin
hem beyaz eller ince
duvarlar kör dedin
anýlar s’aðýr
her þeyim olman için
h’içliðim hazýr
dedim ki þ’aþkýnlýðým üzerinde kalsýn çýkarma hiç
-yoktan iyidir yine de tül
siyahýn altýnda açtý açacak
yarý uykulu
kýzýlca gül..