Her yudumu , Hücre hücre dinlendirir vücudumu. Gelince akþam eve, Demlenirken alýr yorgunluðumu. Hiç külfet deðil hazýrlanmasý ayrý bir zevk verir. Dolunca bardaða unutturur yalnýzlýðýmý, Doldurur boþluðumu...
Bir nahif tebessüm, Bazen þarkým , bazen türküm. Uzun kýþ gecelerinde, Doyamadýðým sýmsýcak öyküm. Atýnca þekeri, Þeker içinde zevkten dört köþeyken erir. Ýçerken, Nefaseti, huzuru yudumlarým. Kaybolur hüznüm. Ankara,27.08.2008 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.