Parmak uçlarýnda yükselir Dudaklarýný avuçlarýma deðdirirdi Belki bir muamma fakat Beni avuçlarýmdan öperdi
Bir gül bile vermedim ona Kýyamadým Her çiçek onun eþgali gibiydi
Avuçlarýmda toprak götürürdüm her gün Ýstediði çiçeði dikerdi Özüm derdi bana mübalaðasýz Ziyadesiyle hoþuma giderdi Lakin anlayamazdým sebebini Beni avuçlarýmdan öperdi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan1217 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.