Parça parça kayalýklara oturmuþum, Karanlýk, Tabak çanak sesleri tarafýndan yutulmuþum, Dalgalarýn rengi deðiþiyor, Buruk ve þahsi kavgalarým geliþiyor, Kaygýlarým da öyle, Ýnsanlara azalan saygýlarým da.
Altýmda garip bir pantolon, Ayaklarýmda boyalý iskarpinler, Maskeli bir balodan çýkýp gelmiþim gibi, Ya da bir yemeði terk etmiþim öfkeyle. Gevþetilmiþ bir kravat, Kumaþ bir ceket, Üstüne yaðmurluk geçirmiþim gibi, Ýçim yaðmur geçirmiþ gibi... Sallýyorum oltayý Ve bilmiyorum balýk tutmayý, Saçlarým aðarmýþ, Yüzüm kýrýþmýþ, Beni bekleyen birkaç kediye selam verebiliyorum ancak, Ürperiyorum arada, Anlamsýz bir rüzgar, Ve patavatsýz bir yaz! Havalar bir acayip, insanlar gibi, Sabrediyorum; Aklýmý mý kaybediyorum denize bakarken, Hafýzam mý siliniyor kýyýlarýmdan, Ayaklarýmda hayalî iskarpinler, Yaðmurluðumun altýnda sade bir gömlek, Yamacýmdan uçup giden misinalar, Rastgele bir yerden kovulmuþum gibi. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.