SÖYLEYİN GARDAŞ
Yordam bilmez, hal bilmez, el bilmeze yanmýþým.
Güzel söz, gün bilmeze, dil bilmeze yanmýþým.
Merhametsiz, fakire, kul bilmeze yanmýþým.
Baðrýma deðen zulüm, söz anlamaz, aslý taþ.
Söyleyin neyleyim ben, söyleyin neydim gardaþ.
Bu zemheri ayýnýn, kararsýzdýr tipisi.
Boyuna bakýnca da, uzun fidan yapýsý.
Mübarek belledik biz, gerçek zulüm kapýsý.
O dostluk koltuðunda, dost olmayan kara taþ.
Söyleyin neyleyim ben, söyleyin neydim gardaþ.
Adamlýðýn hasýný, istesen öðrenemez.
Ýnsanlýðýn safýna, hiç kimse getiremez.
Yüzü kösele deri, asla astar istemez.
Ýnsan dikenden deðil, güllerinden yermiþ taþ.
Söyleyin neyleyim ben, söyleyin neydim gardaþ.
Dadaþým çok hüzünlü, baðrýnda fýrtýna var.
Bu vefasýz canana, ne ettimse geldi dar.
Buda benim kaderim, çektiðim günahým zar.
Eli zaten el bildim, yarenimden yedim taþ.
Söyleyin neyleyim ben, söyleyin neydim gardaþ.
24.05.2022 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.