Oysa ki bir serçe kalbi gibiydi yüreğim (2)...
AZAP
Oysa ki bir serçe kalbi gibiydi yüreğim (2)...
þu garip ve saf denilen gönül var ya
aslýnda bilinçsizliðin ve aymazlýðýn iþareti
aþk meþk denilen meretin
o mavimtýrak rengi bir bukalemundan ödünç imiþ
ortam deðiþtikçe oda bir anda deðiþti
hayatýn cilvesinde fýtratlarla yarýþmak da neyin nesi
insanlarýn içi bir Çýfýt çarþýsý gibiymiþ
kahpe ve sinsi bir eylemlere her vakit gebe
oysa ki bir serçe kalbi gibiydi þu minik yüreðim
saða sola yalpalayýp ta durdu
hinlik doðuran beyinlerin arasýnda
ve onca kötülüðün içinde hala daha uyur geze gibiydi
içimde ki o saftirik gönüllü aymaz çocuk
illaki hala daha seviyordu
elinden çoktan uçup ta gitmiþ olan güvercini
aklý ve havsalasý almýyordu bir türlü bu ihaneti
ortam alaca bir karanlýk siluetler belli belirsiz
rüzgar bile sinmiþti kuytuya
kuraklýða davetiye gibiydi bulutlarýn tembelliði
ve bir gönül boþ boþuna çýrpýnýp ta duruyordu
sahici sandýðý hayallerinin içinde kývranarak
bir çýkarcýnýn elinde yaþam bomboþuna týnlýyordu
umut yapraklarý güz gibi kuruyuþta uçup ta gidiyordu
ihanetin dik uçurum diplerini bir bir doldurarak
günlerden neydi ki nedenler niçinleri niye kovalýyordu
her þey açýktý ama ona göz lazýmdý
haspanýn tez kaçýþlar içinde olduðu ta baþtan belliydi
ve kim bilir týpký ben gibi
nice þapþallar yaþamýný tornistan yapmýþtýr
þimdi ürkek bir mahluk gibiydi yaþanamamýþ zaman
oysa vuslatta o an hiç mi hiç gülmedi ki
hala tüm kapýlarý gýcýrdayýp ta duruyordu paslý
nedense gözlerim gerçekleri bir türlü görmüyordu
bilinmez bir azaptý bu içimde kýmýldayaným
bir içimlik sigara gibi duman oldu tüm beklentilerim
böylesine daha kaç yýl boþa vardiya yapacaktý kim bilir
veya daha kaç gün karararak göz boyayacaktý
o haspa çýkýnýný doldurdukça
hala daha aðzýndan yemi alýnan karga gibiydim
tek bir gülüþe tav olan
öyle ki ne yapýp ettiðimin bile farkýnda deðildim
farkýndalýðý bile fark edemeyecek kader
ve boþ boþa geçen yýllarý yýllara ekleyecek kadar
oysa bende gülle bülbül gibiydi hep hayallerim
halbuki ne gül vardý ortada nede bir bülbül
aklýmý peynir ekmekle yemiþim geçmiþin dergahýnda
ruhumun ikizi sanýp durdum o nankör kediyi
meðer ki ben
aþkýn arka sokaðýnda pineklemiþim
sadece bir aptal maþuk imiþim o çorak gönülde
o fýtrat hiç ýslah olmadý dizlerimin dibinde
ve o her zaman çýkarýn eteklerine sarýlmakta
ve bense hep uyumaya mahkumdum bu halle
bu yüzden hep fal taþý gibi açýk kalacak gözlerim
her saf insan gibi gerçeði görememek gibi alýþkanlýk
haspanýn elinde bir koz gibi yontulacak
bu halde de yüzlerimiz de
hiç bir gün birbirine arzu ile gülümsemeyecek
bendeki bu ahmaklýðý da hiçbir kural kabul etmeyecek
ne yazýk ki bendeki bu aþk
çok kötü bir zamanda ortama adapte olmaya çalýþmýþ
meðer ki sadece ben çok mu çok safmýþým
aþk ve tutku dendiði gibide öyle saf ve temiz deðilmiþ…
AZAP...(Kadri Atmaca) 24.05.2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.