Ýki cihan güneþi, dünyamýza gelmeden,
Ýnsanlýk haysiyeti, ayaklar altýndaydý.
Kýzgýn çöl kumlarýna diri-diri gömülen,
Kýzlarýn çýðlýklarý vicdanlarý yakmazdý.
Burunlarý halkalý, alýnlarý damgalý,
Haraç mezat satýlan köleler ümitsizdi,
Kadýnlar kocalarý, kocalarý putlarý:
Lat’ý, Uzza’yý, Hübel’i tanrý edinmiþlerdi.
Vahþetin kol gezdiði cahiliye devrinde,
Fuhuþ, kumar ve zulüm o raddeye varmýþtý,
Ehli kitap daðlara ve ýssýz vadilere,
Zayýflar evlerine sýðýnmýþ saklanmýþtý.
Zalimler, þerefsizler bir-bir iþgal etmiþti,
Mevki ve makamlarý, itibarý mallarý,,
Þerefli insanlar da yerde sürünürlerdi,
Çöllerde vaha oldu, masumlarýn gözyaþý.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.