nereye
gözlerin bulutlarda
içli bir sesle söyle
nereden geldin
nerelisin,
nereye gidersin?
hangi rüyalardan,
hangi hayallerden,
hangi dileklerden çýkýp geldin
hangi serap, gölge, duman beldesinden
hangi masal ülkesinden
aynada suratýný seyretmek gibi
yangýndan bir þeyler kurtarmak gibi
yaþadýðýnýn farkýna varmak gibi
karanlýk bir odada kendini aramak gibi
yalnýzlýðýný unutmak için þarký söylemek gibi
*
yurdunu gösteriyor aðlayan kalbin
kapýsýna vuruyor utandýrýlmýþ arzularýn
avuçlarýna yaðmur indiriyor yakarýþlarýn
alnýný öpüyor hasretli arayýþlarýn
nehrin yataðýnda kývranýyor uslu uslu
göðün kuytu yerlerinden yaðýyor damla damla
kalbin doðusunda yükseliyor ýþýltýyla güneþin
siyahýný yýrtýyor ümitsizliðin
yumuþacýk dokunuþlarla
taþradan derununa hicret et þimdi
kadem bas kalbinin yaralý eþiðine
harici telaþlarýn ateþinden kalbini çek
ruhunun mesafelerine var
sancýný al göðsüne
*
yokluðu kanýksanmýþken
eksikliðine alýþýlmýþken
þimdi gün ýþýklarýný hak etmektesin
adýn anýlmazken
þimdi baharlarla sevinmektesin
kayda deðmez iken,
gül bahçelerinde yürümektesin
bir ömür yar olmaya
hep mahcup
hep sevinçli
adýn adýna, ruhun ruhuna, varlýðýn varlýðýna katýlsýn
elmas ýþýltýlý güneþler bahçene doldukça
buðuya ,suya, ýþýða ve parýltýya boðuldukça
renge, kokuya , serinliðe büründükçe
tekraren
bambaþka bir güzellikle her defasýnda
ismin zikredilsin
bambaþka vasýflarla
*
vaktin baþrolünü sen kap
mademki geldin
sitem etmelisin þimdi
sarýlýp ellerine
niye geç kaldýn
niye sonrasýnda geldin
açlýk ve susuzluðun sofrasýna
ertesinde buyurdun acýlarýn
can sýnavýnda
yakýnlýðýn kor ateþini avuçlara düþürerek
sancýsýna sýrdaþ olmaya azmedenlere can üfleyerek
mademki geldin
uzatýp çatlamýþ dudaklarýnla
pýnarlarýndan ümit iç þimdi
*
bütün birikimini sakladýn
yýllar boyunca sustun
ayaklarýnda demir çarýk
elinde tunçtan asa
düþüncenin labirentlerinde dolaþtýn
heyecanlarla
vehimlerle
endiþelerle
zavallý gölgen zaman perdesinde aksedip
her defasýnda alkýþlanmakta
bir kukla görüntüsü gibi
kendini tanýtmaya
kendini anlatmaya
git
ýstýraplarýn her an eriyip daðýlmakta
dumanlaþmakta
eski biçimine dönmekte
*
her gece
dal uçlarýnda tomurcuklanmakta
her günün þafaðýna þavkýn vurmakta
sessiz gecelerin göðsünde kalp çýrpýnýþlarýn
vaktin her saati
þimdi uçurtmanýn ipine baðlý
dünler ve dünden evvelki günler
yarýnlar ve yarýndan sonralar
gelmekte
beklediðin tek vakit
*
bir rüya gör
önce yum gözlerini,
uyu
ruhundaki bütün kinler, nefretler
arýnýp gidesiye kadar uyu
geçmiþ zamanýn birinde aç gözlerini
aniden
nazenin anýlar arasýna karýþ
kal senelerce orada
yalnýzca
sonra acý gerçeklerin mutlu düþlere evrilsin
paslý demirlerin parlak gümüþlere dönüþsün
tatlý gülüþlere dokunsun bakýþlarýn
kor deðmiþ karlar gibi eriyip
git
*
aradan ne kadar zaman geçse de
ýztýrabýn altýndan kalkýlmayacak kadar olsa da
arada ne kadar zaman olsa da
hayretler içinde býrakacak kadar zaman dýþý olsan da
yeniden yollara döküldüðünde
pek bir þey deðiþmeyecekse de
sayfalara dökülen harfler birbirinin ayný olsa da
soldan saða doðru dizilen kelimeler
ilk kez ,son kez
hiç mi hiç veya daim , sürekli
bugün dünlerin için gayp
yarýn da bugünlerin için zahir olsa da
git
ýsrarla git
sana vaat edilen ülkeye
git
ruhuna göz kýrp
isyan yok
ah yok
piþmanlýk yok
redfer