Gönlüm

Ezeller ötesinden Dost’un ikramý ile
Ebedi güzergahta yoldaþým olan gönlüm.
“Kalu Bela” ahdinin esrik bayramý ile
Ayrýlýk acýsýna yollayan yýlan gönlüm.

Cennetin gülþeninde sayende gül açsa da,
Muhabbet bülbülleri dergahýnda uçsa da,
Nefis ile günahlar köþe bucak kaçsa da
Beni yarden ayýrýp eyledin talan gönlüm.

Lahut denen alemde eylesek de duraðý,
Figanýmýz dinmedi, görmeyince çeraðý.
Yolcu yoluna gerek, aldýk tasý, taraðý
Didarýn hasretiyle ömrümü alan gönlüm.

Alem-i Misal içre sarsa da bir eðlence,
Aþk acýsý çok derin, sýzlatýr ince ince
“Sevgiliye kavuþmak burda da yok” denince
Kervaný yola koyduk, sözleri yalan gönlüm.

Dört halli unsur olan mahallerde göründük,
Ateþ olduk, su olduk, topraklarda süründük,
Buhar olup havada zerrelere büründük
Benim ile aðlayan, sýzlayan nalan gönlüm.

Anne rahminde girdik dünyalýk bir kafese,
Kavuþtuk çok nimete, hayat veren nefese,
Ruh bedenin yanýnda, bir de düþman nefise
Ayrýlýk acýsýný sineme salan gönlüm.

En sonunda ulaþtýk dünya denilen hana,
Beþikten mezara dek sürecek imtihana,
Ceylan gözlü dilbere, misk-i amber reyhana
Güzeller Güzeline naðmeler çalan gönlüm.

Cennet ile cehennem aþýklara kar deðil;
Aþk ile inleyene sevda hali ar deðil;
Didar olmayan yerde hiçbir nesne yar deðil;
Dolaþýk mahfillerde sararýp, solan gönlüm.

Enel-Hak talibiyiz, çekilsek bile dara;
Vahdet-i vücut olan tek hakiki didara;
Yetmiþ bin perde geçip o sevdalý diyara;
Varmaya yelken açýp, deryaya dalan gönlüm.

Osman Bölükbaþý Dara
Sosyal Medyada Paylaşın: