Güçlüleri sahte saygýyla tavlar Bir kimsesiz görse kahpece avlar Sadýk havlar ama nankör miyavlar Her türlü hileyi dener münafýk
Yarým akýllýyla sýkça takýlýr Oyun kurup öne iter çekilir Düþtüðünde karþýsýna dikilir Tutarsa kaymaða banar münafýk
Ýman ettim deyip zaman kazanýr Aldattým zanneder kendi aldanýr Þehvetten þöhretten ne de hazlanýr. Ýnþallah sonunda diner münafýk
Güçlülerin arkasýndan def çalar Birlikteyken bal yalar gibi yalar, Bir gariban görse it gibi dalar... Baþ köþeden yere konar münafýk...
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Cuma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.