mevsimlerimi kaybettim
düþtüðü yerden
hangi arzu,
hangi ses
hangi iklim,
bir yaðmur tanesi gibi
alýp getirir bana
gecenin ýssýzlýðýna küf kokusu sinmiþ
sýrýlsýklam kimsesiz üsküdar iskelesi
bir ben
bir de yüreðimin vuruþu
bir de lodostan esintiler
biraz ay ýþýðý
biraz geçmiþ zaman
ve bir demet mor menekþenin
renkleri ýslanmýþ
ayazdan kaçma çiy damlalarý konar ellerime
avuçlarým üþür
beyazlar giymiþ bir duygunun içinden
ismi sýr
zamaný meçhul
hayallerim çalýnýr
ihtiraslarým imha edilir insafsýzca
mevsimleri kaybetmenin buhranýný yaþarým
þehrin rýhtýmýný adýmlarým
aðýr karanlýk gece
renkler, renklerinden vazgeçmiþ
sonu kötü biten oyun gibi
perde iner
yanmaz ýþýklar ya hani
hoyrat bir meltem tüketir saatleri
geçtiðim her sokaða savrulur anýlarým
ayný park, ayný masalar, ayný aðacýn altýnda
her tren sesi duyulduðunda
her þey ýslanýr ya hani
koyu mavi bir deniz geçer ayak uçlarýmdan
dalgalarý vurup geri çekilir med-cezirlerin
düþlerime dokunur gizemli bir el
yaðmur kokusu siner içime
içtiðim su
yediðim ekmek
soluduðum hava beyhudeymiþ
uðruna can attýðýn her þey boþunaymýþ
meðer
keþke doðmamýþ þiirleri yetim býrakýp gitmeseydin
bir elvedayý çok görmeseydin
seni seviyorum derken ki aðlayýþýný izleyecektim daha
yarým yamalak þarkýn kaldý aklýmda
gittiðinde kýþtý
bir tek mevsimler deðiþti
þimdi cemreler düþmekte
zeliha ve yusuf düþmekte kuyularýma
nisan yaðmurlarýndan çamurlar sýçrar
üstüne adýmýzý yazdýðýmýz kaldýrýmlara
her damla yaðmurda gökler çaðýrýr bizi
denizler çaðýrýr en koyu maviliðe
yarým cümle yarým hece
eskisi gibi
gülüp oynadýðýmýz yerler
parklar, bahçeler ,
kentin en tenha noktalarý
duvar dibinde açan papatya
sana sitemkar hala
kaç yýl birikti
kaç mevsim geçti
yaðan her yaðmurla içime düþüyor
en saklý anlar
yaþanmýþ bir sevdanýn hatýrasýndan
bahardan yazdan
uzun yýllardan
gözden yaþ düþüyor saatlerce
bir ýrmaðýn denize hasreti gibi akýyor
haberin var mý
redfer