Ey þiirleri hüzün kokan nazlý çiçek. Sen yýldýzlara vurgunken, Ben rüzgâr olup saçlarýný okþayamadým. Güneþ olup örtemedim üzerini. Yaðmur olup yaðamadým þehrine. Belki ýrmak olup akamadým yüreðine Belki de þiirlerinde mýsra olup Yer bulamadým kendime, Ama olsun sen yine de üzülme, Çünkü ben kendimi buldum sende. Kim bilir? belki de sen oldum kendimde...
Kalbi Muhabbetlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.