O ÇOCUK BENDİM

Güneþ batarken,
Koþup gelen çocuk bendim,
Biliyordum biraz sonra,
Eþkýya baskýný gibi,
Sokaklarý karanlýk basacak,
Evimizdeki gaz lambalarý dahi,
Seni görmeme yetmeyecek,
Gözlerin görünmeyecek.

Ezanlar okunmuþ,
Namazlar kýlýnmýþ,
Annem sofra kurarken,
Toprak testiyi ben taþýdým,
Besmeleyle baþladým,
Yemeðimi önümden yedim,
Çamur sývalý þu duvarlar var ya,
Seni görmeme hep engel, hep engel,
Geceleri ben seni,
Sadece hayalimde gördüm.

Baþka renk lambalarý görmedim,
Vitrinlerde hangi ýþýklar yanar,
Cemakenleri hangi ýþýklar süsler,
Henüz bilmiyordum,
Sarý renkler akardý okuduðum sayfalara,
Okudukça bende bir þeyler deðiþirdi,
Hayallerim uçardý baþka hayallere,
“Aya çýktýlar!” dediler o akþam,
Ben balkona koþtum hemen,
Ay dedeye baktým baktým,
Aydede bana arkadaþ oldu.
Aydede gümüþ tepsi,
Süzülüp girdi odama,
Gözlerime bir aðýrlýk çöktü
Kaldýramaz oldum göz kapaklarýmý
Elimdeki kitap istirahate geçti
Annemin öðrettiði duayý okudum
“Yattým Allah
Kaldýr beni
Hak nuruna daldýr beni
Eðer gafil bulunursam
Din ile iman ile
Gönder beni.”
Yatmadan önce
Korkan çocuk ben deðildim
Uyurken uykumda
Büyüyen çocuktum ben

14.05.2022
Durmuþ Ali ÖZBEK
Sosyal Medyada Paylaşın: