Vagonlarý ýssýz bir trendeyim galiba, Eski, yakarýþlý, Her þehre farklý acýlarla girizgâhý, Ve her kalkýþýnda farklý bir ýstýraptý güzergâhý, Güvertesi dalgalarla seviþen bir vapurun çýplaklýðýnda, Þemsiyesiz, yaðmurluksuz, Ve birazcýk umutsuz, duygusuz, Islanmýþ sigaram parmaklarýmýn ucunda, Dilimde bir türkü, Ben bile bilmiyorum neyi anýmsatýyor, Kucaðýmda bir saksý, Çiçek ekmiþim yine; Baþkalarý koklayacak, Baþkalarý öpecek yapraklarýndan, Ve koparacaklar en çok benim caným yanacak, O ýssýz trenlerin raylarýna döþenecek vücudum, Ve o vapurun güvertesinden bir beden düþecek, Bunca zaman yetiþtirdiðim harap olmuþ çiçeklere inat, Çiçek ekilecek topraðým olmayacak. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.