Ýçimdeki yarama, akýttýðým damlayý, Rivayette arama, gözlerime bak yeter. Yokluðunla savaþan, bu bendeki sevdayý, Namert kaçandan deðil, mert kalandan sor yeter.
Hep senin gözlerin di, hayalini kurduðum. Ömür boyu arayýp, birden bire bulduðum. Elimle ellerine, yüreðimi sunduðum, Gül kokulu açmamýþ, tomurcuktan sor yeter.
Ölüme ramak kala, sende kaybolduðumu, Haykýrdým gecelerce, sana susuzluðumu. Dil-i ruhsarýmdan da, aþka vurulduðumu, Yüreðime taktýðýn, prangadan sor yeter.
Bu bendeki kasvetin, sen gelincesi biter. Kevserinden bir katre, içmedim oldum heder. Sevi olup gelmezsen, gözlerim açýk gider. Sabahý hiç gelmeyen, gecelerden duy yeter.
Ne kadar mutlu oldun, gözünden sürdüðünde... Gündüzümden kaçýrýp, geceye gömdüðünde... Sýzlamaz mý içerin, toprakta gördüðünde... Beni topraktan deðil, musalladan sor yeter.
Hicranýn yüzbin sille, seni de vurduðunda... Kýbleye döndürüldü, yüreðim yokluðunda... Uzaklarda bir yerde, rayiham duyduðunda... Kabrimin o yerini, açan gülden bil yeter.
Hüner sandýn zulmünü, yetmedi sürdürmeye. Devam edecek misin, acýmý büyütmeye. Cesaretin var ise, günahýn yürütmeye. Benim geçemediðim, sýrattan sen geç yeter. Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökhan Bodur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.