Ýçimde bir volkan var, Her an patlama noktasýnda. Dört mevsim gibi; Bir bakýyorum esiyor, Bir bakýyorum yaðýyor, Bir bakýyorum gürlüyor, Bir bakýyorum çok sakin...
Kendime inanamýyorum, Kendimi koca bir boþlukta hissediyorum... Her yerde insanlar var ama ben içlerinden, Kaybolan biri gibiyim. Yanýmda hiç kimse yok, Her yerde yalnýz ve tekim.
Her gün bir baþka yerde yaþayan, Bir baþýna sahipsiz bir insan gibiyim... Gün içinde bazen kendimin; Nerede olduðumu bile bilemiyorum, Yaþayan ölü gibiyim...
Hayat nasýl geçiyor bilmiyorum, Kýrk yýllýk ömrüm bom boþ geçti. Ama yapacak bir þeyim yok... Her þeye raðmen buna yaþamak denirse; Hayatý öylesine yaþýyorum...
16:13 19.03.2020
Fatma Gül
Bu þiiri,kendim için içimden geldiði þekilde yazdým. Okuyucularýma sevgi ve saygýlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
dünyatatlısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.