MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Gözleri gülümseyen çocuk
redfer

Gözleri gülümseyen çocuk





soðuk bir gün
bir ümit gibi yaklaþtý duraða minibüs
açýlan kapýsýndan bir buhar dalgasý yükseldi
ve üþüyen günün içine daðýldý buram buram

boþ bulduðum ilk koltuða sýðýndým
dýþarýyý izleyebilmek için camýn buðusunu silerken
küçük bir çocuk oturdu karþýma
altý, en fazla yedi yaþýndaydý zannýmca
esmer tenli, cýlýz bedenli

oturduðu koltukta dýþarýya bakmýyor
etrafýna göz gezdirmiyordu
ok gibi saplandý kalbime o ürkek bakýþlarý
elleri kirli, elleri çizik, elleri yaralý…
silmiþ hep burnunu hýrkasýnýn kollarýna
aðlamýþ olmalý
kim bilir kaç zaman

bir an bile baþýný kaldýrýp bakmadý
titriyordu hafifçe
yalnýzca ýsýnmaya çalýþýyordu
gideceði bir yer
onu bekleyen, endiþe edenleri yok gibiydi
belki de bu yüzden yoktu hiç acelesi …

ne kadar yavaþ giderse o kadar canýna minnetti
belli ki o da ýsýnýp rahatlayacaktý sýðýndýðý koltukta
ýsýndýkça içi çözülüp ayrýlacaktý
uzun uzun onu izledim
en sonunda bunu fark ederek
baþýný kaldýrýp bana baktý…

iri kara gözlerinde
mazlum bakýþlarýný gördüm
içinde suçluluða benzer incecik bir utangaçlýk
sonra bana baktý tekrar tekrar
gözleri dökülmeye yüz tutmuþ
sarý zayýf yapraklarýný zorla tutan bir aðaç gibiydi
son bir rüzgar daha esse
dallarýnýn arasýndan dayanamayýp düþecekti gözyaþlarý

beni kendisini izlerken yakaladýðý için utandým
gözlerimi kaçýrdým
insan, masumiyet karþýsýnda daha çok utanýyor
aniden beliren büyülü bir manzaradan mahrum kalmýþým gibi
dayanamayarak tekrar gözlerimi çevirdim çocuða

o, mazlum bakýþlarýn ardýndaki masum çocuk kalbini
gözyaþlarýyla ýslanmýþ sýcacýk bir gülümsemeyle gösterdi bana
o an ,soðuk kýþ gününde
dondurucu soðuðu yenen bir güneþ açtý gökyüzünde
öylesine ýsýndý ki içim

kalbin kendini anlayan baþka bir kalbe sunduðu hediyeydi
bu gülümseme
nasýl da güzeldi…
nasýl da hoþ, tazeydi, sýcacýktý
sabah güneþinin etrafa yayýlmasý , ýsýtmasý gibi
bu yaþta, tek baþýna, otobüste, soðukta, eski montuyla…
her þeye raðmen gülümseyen bir küçük çocuk

her þey olmasa da çoðu þey yolunda giderken
sürekli somurtmak
yüz asmak,
tesadüfen de olsa bakan insanlara baktýklarý için sinirlenmek
ne soðuk bir iklim
bir çocuk gibi gülümsemek çokta zor olmasa gerek
en son ne zaman bir çocuk gibi gülmüþtüm
hatýrlamýyorum

iyi olduðumu kendime kanýtlamak istercesine
yüzüme bir gülümseme kondurmaya yeltendim
baþaramadým
o çocuðun gülümsemesini görenler
asla inanmazlardý gülüþümün gerçekliðine

onun sýcak, gerçek, güneþ gibi gülümsemesi vardý
gülümsemesindeki gün ýþýðý, umut doðuruyordu
imkansýzlýklarýn arasýnda açmýþ çiçek gibiydi
bir çocuk gibi gülümsemek çokta zor deðilmiþ meðer
deðiþmiþti gülüþüm…

umudunu kaybedenlerden olmanýn çöküntüsü
ýstýrap verici
umut her þeydi,
umut ekmekti
umut gülümsemekti
umutsuzluk derin bir uçurum…
düþmeden tutulan bir çocuk gülüþüydü umut

minibüs durmuþtu
kapý açýlýrken baþýmý çevirip çocuða baktým
o da bana bakýyordu
o siyah gözleriyle ne güzelde gülüyordu
yüzünde yumuþacýk bir tebessüm
inerken bana el sallýyordu
soðuk günün içinde
sýmsýcak ýsýnmýþtým

güle güle …
gözleri gülümseyen çocuk
güle güle…

redfer

Hikaye ; Reyyan Elif YALÇIN
Þiir ; Ýlyas Kaplan-redfer
Müzik ; Ebru Þahin


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.