rüya mý, gerçek mi
rüya olan dünya mý, öte mi
aynanýn öbür yüzümü yoksa
güneþ görünmez olur da gök bulutlanýr ya hani
sonu gelmez bir uykuya dalar gibi
girilir ya bir bahar mevsimine
bilemezsin
yakýn mý
uzak mý
gökten düþünce yýldýzýmýz
lirik destanlarda gözyaþlarý akar ya
bir vuslat olur ya
akþamýn renkleri
bir ucunda kýzýl ufuk
diðer ucunda yanýþlar
bir uçta tebessümler
ötede gönül olur ya
bilemezler dostum görüp geçirdiðimiz rüyalarý
ateþ almýþ gemilerin suya yansýyan yangýnlarýný
hep öyle deðil midir
sonu mutlulukla biten öyküler
içimize sýðan daðlardan taþanlar
aþýlmasý en zor mevziler deðimlidir
en çok
gel yapma dostum
kaldýr yüreðinde ki perdeni
bak o vakit
kývýlcýmlý nal sesleriyle tozu dumana katar atlarýmýz
iþte bunun için her sabah dolu dizgin
yeni doðan güneþin ýþýðýna doðru koþarlar
en çok umutlarýmýz kýrbaçlanýr
düþlerde bahar görürken
ayaz gibi kardan adamlar büyür içimizde
bir baþka takvim duvarda asýlý
ve bir baþka saat…
acýlar numara diye yazýlmýþ
alacalar üþüþmeden dostum
elimizde demet demet gül
sevdiðimize götürürüz
her gün
örtüsünü kaldýrýrken gece
son mürekkep, son hece bitmeden
þarkýlar bestelenir o vakit
dudaklardan dökülür naðmeler
ayrýlýk sarýlýr yüreðimize
gözler nemlenir
boðaza düðümlenir boðuk sesler
unutma dostum
sen seçtin ayrýlýðý
sen unutsan da gözler seni unutmaz
harfe dönüþen sözler yok olmaz
sen unutsan
ben unutsam
þarkýlar unutmaz
hani geceden kalan
sesler, çizgiler ve renkler
hepsi ölüm gibi sessiz
yýldýzlar kadar uzakta
sorma dostum
inilecek istasyonu
yazýlýdýr nasýlsa biletlerin üzerinde
bir varmýþ
bir yokmuþ
zamansýz, mekansýz saatler
hepsi dilsiz, kör ve saðýr
söylemek istediðimiz onca söz
anlatmak istediðimiz onca cümle
kaybolmuþ hayaller gibi
savruk
koþ ki yakalayasýn
bilemedik
bahtýmýzý aydýnlatan çoban yýldýzýný
silik þimdi tüm izleri
bize kalan yangýnlarý
eriyip kül olmamýz bu yüzden
dostum
redfer