hangi gözyaþýnda boðuldum ben kimin son sözüydüm ya da veda ederken, en sevdiðine ve ölürken o gidiþi kimdi ipimi çeken hiç bilemedim.
yüzüme hapsettim kendimi güneþi doðmayan bir sabahtý öyle soluksuz kaldým ki ölmeyi bile beceremedim. bundandýr hep gülümsemem.
þuram diye bir yerim var içinde hayatlar biriktirdiðim sessiz çýðlýklarýma tek tanýðým ölmelerime, þuursuzca ve sevmelerime adý konulmamýþ yalnýzlýklarýma þuram diye bir yaram var.
yüzsüzüm ben çocuðum ar damarý çatladý ruhumun düþüp kalktýðým bu sokaklarda utanmadan sevmelerim var mesela yaðmurla dans etmiþliðim de rüzgara sevdim diye baðýrýþým da.
ama yine de cehenneme inat ve günahlarýma raðmen çocuðum gibi oldu sevdiðim bir gece tam da gün batarken ta içime. .
bir de, martýlar var seni anlattýðým, her akþam. yüzüme tükürdüler sevdim diye.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özkan KÖSE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.