ANÂSIR-I ERBÂ

ANÂSIR-I ERBÂ

Hayat þifremiz anâsýr-ý erbâ.
Kýþýmýz, bahârýmýz, yazýmýz bir.
Ayný gemideyiz, yönümüz Mevlâ,
Rotamýz, kaderimiz, yazýmýz bir.

Kimimiz efsane, kimimiz roman,
Ayný Musavvîr’in tasvirleriyiz.
Kimi hayvan, bitki, kimimiz insan,
Ayný Nur’un ayrý tenvirleriyiz.

Kimi “melek”, kimi “cin”, kimi “þeytan”,
Hepimiz Hâlýk’ýn mahlûkâtýyýz.
Kimi ateþtendir, kimi topraktan,
Hep ayný Allah’ýn mevcûdâtýyýz.

Anadýr, tohumu baðrýna basar,
Allah’ýn ikramý taamlar sunar,
Cansýz bedenleri sýr gibi saklar,
Topraktanýz; lokmamýz, aþýmýz bir.

Gülün derdine bülbül gül-zârdayken,
Hicran ehli yine ah ü zârdayken,
Deryalar gel-gitlerle efkârdayken,
Ayný ateþ yakýyor, acýmýz bir.

Hava, su ve topraða düþmesini
Beklediðimiz umut, cemremiz bir.
Dünyadaki kir, kalplerdeki kini
Yýkayacak duamýz, katremiz bir.

Süleyman kuþlarla konuþuyorsa,
Yunus çiçeklerle söyleþiyorsa,
Ceylân, aslanla Hünkârlaþýyorsa
Bektaþ, demek ki tüm mahlûkât biriz.

Hamiyet Su Kopartan ✍
30.07.2018


Sosyal Medyada Paylaşın: