Kurtulmak istedikçe, bataklýða saplandým, Düþmüþüm bir çýkmaza, geri gelemiyorum. Zevk, sefadan sýyrýldým, acýlarla kaplandým, Sözünden duranlarý artýk bulamýyorum.
Zifiri bir karanlýk, bütün ortalýk duman, Zorluklara direndim, ezildim kimi zaman, Dik durmaya çalýþtým, zalim vermedi aman, Çilem ne zaman dolar, onu bilemiyorum.
Damla, damla biriktim, bir türlü taþamadým, Büyük engeller çýktý, onu da aþamadým, Kolay hayat vardý da; bir ben mi yaþamadým? Ýçimden gele, gele bir gün gülemiyorum.
Kimileri yýpranmýþ, kimisi palazlanmýþ, Yoksul iþ güç peþinde, varlýklýlar nazlanmýþ, Dengeler çok bozulmuþ, son zamanda hýzlanmýþ, Sinemde bir aðýrlýk, nefes alamýyorum.
Yüreðimin yangýný yüzümde iz býrakmýþ, Mutluluk ele yakýn, banaysa çok ýrakmýþ, Bozulup gitmiþ düzen; kim usta, kim çýrakmýþ? Hafýzamý boþaltýp, kolay silemiyorum.
Sabri Koca Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.