Azab-ı Senfoni No 44

her þey sessizlikte karanlýk
geceler çöllerde ayaz susuzluk

keþke seni unutsaydým
gözyaþýný umursamadan

odamý dört bir yandan saran efkar
hafýzam yanmaz bu yanan yüreðim
fýrýnla kalbimi hançerle sýrtýmdan

bedenle bedenleri çizenler
evlerin evlerinde sýzanlar

ahþap kapý gýcýrdýyor
sadece bir dakikalýk
ve o ev nesillerin geri döndüðü yer
kayýplarý misafir kýlan o malikane
hayatlarýný yaþayanlar için bir ev

bir ömrünü feda edenler için
kurbanlarýn inþaa ettiði bir ev
yumuþak bir yatak için
sýcak ve pürüzsüz duvarlar için


gölgeleri yaþatan
konutlarýn hatýrlarlarý
en keskin ihtiyarlýðým
onlardan kaçar
sadece orada duruyorlar ve
bu onlarýn kaderi

yalnýzlýk sen bir dakika bekle
onun hayalinle sonsuza kadar nöbet tutuyorum-
ve – onun yerine ateþ ediyorum
kendi alnýma

dinlenmeyi özlüyorum
beni sevmek zorunda kalacaksýn
donuyorum
sanki gizlice közle oynadým
tetiði çeken gözlerinle…




Sosyal Medyada Paylaşın: