YAĞMURUMSUN...

YAÐMURUMSUN...
Ezelden özledim ben bu yaðmuru
Gözüme gönlüme doldu bu yaðmur
Ben diyeyim ki aþk, siz ’su’ yaðmuru
Ömrüme bereket oldu bu yaðmur..

Nice kurak-çorak mevsimler geçti
Umut ekti kalbim, hüsranlar biçti
Beklediðim gülüm nihayet açtý
Neyleyim biraz geç kaldý bu yaðmur!...

Bulutlar yaðmurun bir bahanesi
Meleklerle iner her bir tanesi
Kalbimde rahmetin en þahanesi
Coþkun bir ilahi çaldý bu yaðmur...

Islansam- hislensem aklýmda hep sen
Konuþsam seslensem aklýmda hep sen
Rabbime yaslansam aklýmda hep sen
Ýrademi elden aldý bu yaðmur!..

Sevdiðim, bir tanem yaþam sürurum
En büyük hazinem, gözümde nurum
Seni öyle sevdim yitti gururum
Baþýmý sevdaya saldý bu yaðmur...

Ezel-i ervahta ikrar vermiþiz
Birlikte cennetin gülün dermiþiz
Hem yar imiþ hem de Hak’ka ermiþiz
Aþk denen ummana daldý bu yaðmur!...

Huzurumsun gönül baþka umsun
Ýzahý na-mümkün sýr bir durumsun
Anla iþte caným, ’sen yaðmurumsun’
Seninle bir anlam buldu bu yaðmur...

Dt. Ayþe Ýzci Coþkuner (Bulem hatun), Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın: