HALDAŞ

Ne bir ayýp,
Ne yüzüne bakýlmaz bir hilkat garibesi,
Ne de ete kemiðe bürünmüþ bir utancým.
Fakat nedir bu;
Baktýðým her yeri kapkara,
Ses geçirmez bir duvar yapan,
“Haldaþ”, diye yaslandýklarýma
Beni ahrazdan saydýran,
Ve kendilerini kör ayaklarýna vurduran þey?

Nedir beni bütün gözlerin kepenklerini indirdiði bir yüz yapan,
Eþiðine vardýðým her kapýdan,
Ayaklarýmý rücu ettiren,
Baðýrsam da avaz avaz,
Sesimi kendi kulaðýmdan baþkasýna ulaþtýrmayan þey?

Çaresizim,
Þaþkýným;
Ne yön mefhumum kalmýþ,
Ne zaman ve mekâným,
Ne de bilincimde neden-sonuç ardýþýklýðý.

Oysa sýksa da boynumu nefret kemendi,
Hüner sayar,
Gönül borcu bilirim kendime;
Düþtüðüm,
Düþkün olduðum yerden,
Düþene el uzatmayý,
Çýðlýðýna kulak olmayý.
Çünkü aþkla mayalanmýþ hamurum,
Çünkü merhametle karýlmýþ harcým,
Çünkü en büyük sanatçýnýn usta ellerinden çýkmýþým.

Sosyal Medyada Paylaşın: