Ağır Matem ve Yoksul

yokluðunun kokusu var kentlerimde
bir yýkma benzemez
aðýr bir matem yemiþ düþlerim
hiç bir þiirde masalý söylenmez.

dünyanýn en yoksul insanýyým
ne demezsin,
sevdamý kaybetmiþim
kendi yasýmdayým.
yas baðladýðým geceydi,gittim
küçük bir tebessümüm vardý
o tebessümden kendimi dirilttim.

hani,’’kendine iyi bak’’ derler
hani,’’beni düþünme’’ derler
hani,’’su akar yataðýný bulur’’ derler
giderler.
kirli sular bataklýk olur
bir gün ansýzýn kurur,
kaybolur.

yokluðunun kokusu var seslerimde
bir yýkma benzemez
aðýr bir lanet yemiþ çýðlýklarým
hiç bir þarkýda masalý söylenmez.

ben yoksulum þimdi
hemde en kralýndan
aþkýmý yitirmiþim insan okyanusunda
bir masal bitti,biri baþladý.

gözlerinin gölgem üstünde gizli sessizliði var
bir boþ bakar bir dolu
hiç birþey yakmaz beni yokluðun kadar
uzar yalnýzlýðýmýn yolu.
yas baðladýðým geceydi,gittim
küçük bir tebessümüm vardý
o tebessümden kendimi dirilttim.

ölmek kadar acýydý diriliþ,
savaþmak kadar hýnç dolu
dirilmek neylesin
böylesi matem yemiþ bir yoksulu?

Zeki Nurçin


Sosyal Medyada Paylaşın: