Hasretin acısı

Bu bayram yine sessiz..
Buruk bir tebessümle bakýyorum her þeye.
Ne canýmda istek var,Ne gönlümde neþe.
Durgun bir su birikintisi gibi yaþýyorum,
ha kurudum ha kuruyacak gibiyim..
Lisaný halimden bellidir gamým,
Acý benim, kalp benim..
Baþkasý ne bilsin...
Üþüyorum hasretinizin soðuguyla,
Meftun olduðum güllere vurdu ayazlar.
Mevsim soðuðu deðil ki bu, bir hýrkayla geçsin..
Þair diyor ya,
"Üstünde ki elbisenin, üzerinde olan gülün dikenin gölgesinden kýskanýrým seni...."öyle
diyenlerde ettiler tebdili mekan..
Yara bu , Elbette acýyacak
Sonra kabuk baðlayacak
Ama hiç Ýyileþmeyecek
Ömür boyu içten içe sizlayacak..

Ýnsan yarasýndan okunur.
Ve yarasý olan insan,
insana yarasýndan dokunur...
Bende yaralý kuþlara dokundum kalemimle..

Haneler yýkýk viran
yuregimin delikanlýsý babam ,
Gözümün haresi abimm 
Cansuyum ela gözlüm etmiþ tebdili mekan.
Bayram der boyun büker anamm.
Ah gurbet der kanar yaramm.
Rüzgar getirirmi o buram buram kokunu ay balam..
Sosyal Medyada Paylaşın: